Nasza historia

Oddział nr 1 w Thunder Bay miał dość niezwykły początek. W przeciwieństwie do innych oddziałów, które powstały w Kanadzie z inicjatywy kombatantów, gdy już się tu osiedlili, Oddział nr 1 został zorganizowany przez byłych polskich żołnierzy w drodze z Halifax do Thunder Bay (dawniej Port Arthur i Fort William). Dwie grupy kombatantów (grupy 7 i 8) przybyły do ​​Halifax na pokładzie HMS „Robin” w listopadzie 1945 r. i zostały skierowane do Port Arthur i Fort William, powszechnie nazywanych „The Lakehead”. Jedna grupa była pod dowództwem Bronisława Sobolewskiego, druga pod dowództwem Jana Adamskiego. Obie grupy zostały najpierw przewiezione do obszaru przetrzymywania w Winnipeg i zakwaterowane w koszarach wojskowych. To właśnie tam odbyło się spotkanie założycielskie 18 listopada 1946 r., w którym uczestniczyło 74 kombatantów, a przewodniczył mu pan Bolesław Czubak. Pierwsza grupa 106 kombatantów, która przybyła do Lakehead, została ciepło i przyjaźnie przyjęta przez lokalną społeczność polską. Członkowie społeczności pomogli im znaleźć mieszkanie i się osiedlić, co bojownicy bardzo docenili. Pan Niedbaly, który był właścicielem dużego domu, zaprosił każdego z bojowników do zamieszkania tam bezpłatnie, dopóki nie znajdą odpowiedniego zakwaterowania.

Początkowo oddział organizował spotkania w siedzibie Towarzystwa Pomocy Braterskiej im. Józefa Piłsudskiego i polskiego oddziału Królewskiego Legionu Kanadyjskiego. Dzięki wsparciu pułkownika Evansa i majora Wilsona, pierwszy zarząd wykonawczy złożył wniosek o Kartę Królewskiego Legionu Kanadyjskiego i otrzymał ją 16 maja 1948 r. W ten sposób Oddział nr 1 stał się Oddziałem Polskich Kombatantów „Lwów” nr 219 Królewskiego Legionu Kanadyjskiego Ligi Służby Imperium Brytyjskiego. Było to bardzo ważne dla oddziału, ponieważ jako oddział RCL miał on dostęp do korzyści niedostępnych dla innych oddziałów Stowarzyszenia. Działania, takie jak pikniki, bankiety i tańce, organizowane przez oddział, nie tylko zapewniały kombatantom okazję do nawiązania kontaktów towarzyskich, ale także przynosiły dochody, które kombatanci planowali przeznaczyć na zakup własnego budynku.

Pierwszy piknik odbył się na farmie pana Jana Bialoskurskiego. 17 sierpnia 1948 r. oddział zorganizował bankiet, aby uczcić nowy statut. Kolejny bankiet odbył się 20 października 1948 r., aby uczcić zakończenie dwuletnich kontraktów kombatantów. Burmistrz Port Arthur i federalni posłowie uczestniczyli w bankiecie po raz pierwszy od założenia oddziału. Oddział otworzył bibliotekę z książkami, które otrzymywał głównie z Anglii. Początkowo znajdowała się w domu sekretarza oddziału, pana W. Kwaśniewskiego. Później biblioteka została umieszczona w siedzibie oddziału Polskich Weteranów w Fort William. Spotkania oddziału odbywały się w sali chorwackiej i w siedzibie Fraternal Aid Society. Zarząd spotykał się w domu pana Kwaśniewskiego. W latach 1949–1955 oddział wynajmował pomieszczenie w piwnicy Royal Canadian Legion, gdzie zarząd organizował swoje spotkania, płacąc miesięczny czynsz w wysokości 10,00 USD. Brak miejsca poważnie utrudniał działalność oddziału, a kombatanci poczuli, że trzeba coś zrobić, aby poprawić sytuację. Oddział rozpoczął rozmowy z Grupą #19 Związku Polaków w Kanadzie, mając nadzieję na wspólną budowę centrum społecznościowego. Cztery lata później osiągnięto ustne porozumienie i utworzono wspólny komitet budowy. Niestety, Grupa #19 wycofała się z porozumienia i rozpoczęła budowę na własną rękę. Oddział #1 musiał polegać na własnych zasobach. Miał już trochę zaoszczędzonych pieniędzy i aby zarobić więcej, postanowił wyświetlać polskie filmy. Początkowo pożyczył projektor, ale później kupił.

W 1949 r. Krajowy Zarząd Stowarzyszenia został przeniesiony do Port Arthur, co umożliwiło członkom oddziału zasiadanie w Radzie. W tym czasie prezesem krajowym był pan Kazimierz Klimaszewski, sekretarzem pan Wacław Kwaśniewski, a skarbnikiem pan Jan Syposz. 13 stycznia 1952 r. oddział odwiedził generał M. Karaszewicz-Tokarzewski, który został zaproszony przez Kanadyjski Klub Kobiet do wygłoszenia wykładu. Generał spotkał się z członkami w domu pana Kwaśniewskiego. (Inni ważni goście to Karol Ziemski, prezes Światowej Federacji Stowarzyszeń Polskich Kombatantów w 1965 r., generał S. Kopański w 1971 r., Kazimierz Sabbat, premier rządu RP na uchodźstwie w 1985 r. oraz Polska Reprezentacja Narciarska, uczestnicząca w Mistrzostwach Świata w Narciarstwie w 1995 r.).

W 1953 roku oddział kupił dwie działki od miasta Port Arthur za tysiąc dolarów. Prace nad budową budynku, głównie przez samych kombatantów, rozpoczęły się niemal natychmiast. Rozpoczęto zbiórkę funduszy w celu pokrycia początkowych kosztów budowy. W ciągu dwóch lat kombatanci ukończyli zewnętrzną część budynku, który miał przestronną piwnicę, gdzie oddział planował otworzyć bar. Miasto uzyskało licencję na sprzedaż piwa. Aby zwiększyć fundusz budowy, oddział organizował również niedzielne tańce na farmach pana Sojki i pana Czabana. Nowy budynek został oficjalnie otwarty 12 listopada 1955 roku. W 1958 roku oddział miał własne barwy jako oddział Królewskiego Legionu Kanadyjskiego. 23 października 1961 roku oddział otrzymał swoje barwy jako oddział stowarzyszeniowy. Barwy zostały wręczone prezesowi oddziału, panu F. Telpukowi, przez generała Władysława Andersa. W zamian kombatanci wręczyli generałowi herb Port Arthur z napisem „SPK”. Herb zawierał również napis: „Dowódcy 2. Korpusu z Oddziału #1 Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Port Arthur”. Burmistrz Fort William nadał generałowi honorowe obywatelstwo miasta. Nowe barwy, wykonane przez siostry z krakowskiego klasztoru, zostały wręczone oddziałowi w 1994 roku. Aktywność oddziału wzrosła. W 1953 roku utworzono Ladies Auxiliary, do którego do 1962 roku przystąpiło 32 członków. W 1963 roku, wraz z Grupą 19 Związku Polaków w Kanadzie, utworzono Sekcję Młodzieży.